Jednym z wielu problemów, z którymi borykają się zamawiający, jest określenie stawki VAT dla zadania. Tymczasem kwestia ustalania podatku należy do wykonawcy, gdyż to on jest podatnikem.

Zgodnie z art. 217 Konstytucji RP, nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Stawki w podatkach są częścią regulacji szczegółowego prawa podatkowego, co oznacza, że określane są na mocy regulacji ustawowych dotyczących określonej daniny.

Wszystko w ustawie

Stawka wyraża stosunek między wysokością obciążenia podatkowego a podstawą opodatkowania, zatem przy jej zastosowaniu konkretyzujemy wielkość zobowiązania podatkowego w odniesieniu do określonej podstawy opodatkowania. Odnosząc się zatem do regulacji podatku VAT, stawki określone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DzU nr 54, poz. 535 z późn. zm.) jak i w rozporządzeniu wykonawczym do ustawy, nakładane są na przedmiot opodatkowania tym podatkiem, tj. towary lub usługi. Wartość obrotu netto towarami lub usługami mnożona jest przez odpowiednie procentowo określone stawki podatku, właściwe dla tychże towarów lub usług. W ten sposób określona zostaje wartość podatku należnego VAT. Zatem dla prawidłowego określenia wielkości obciążenia podatkowego w podatku od towarów i usług konieczna jest znajomość stawek tego podatku. Wielkość stawek określona jest przez ustawodawcę w podstawowym akcie, jakim jest ustawa o podatku od towarów i usług oraz przez ministra finansów w rozporządzeniu wykonawczym, gdzie na podstawie upoważnienia ustawowego może on jedynie obniżyć ustawowe stawki. W wielu przypadkach ustawodawca odnosi daną stawkę podatku VAT do towarów i usług klasyfikowanych na podstawie PKWiU (KWiU), zatem poprzez odniesienie do tych klasyfikacji.