Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies.
Data publikacji: 06-05-2016 | Autor: | Jacek Szmalenberg |
Pierwszą próbą uregulowania zamówień obronnych było wprowadzenie w 2003 r. artykułu 296 do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej: TWE). W kolejnym roku opublikowano Zieloną Księgę w sprawie zamówień publicznych w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa (dalej: OiB), która zdefiniowała nowe wyzwania:
Podjęte konsultacje pokazały, że:
W toku dalszych prac, w celu poprawy zaistniałej sytuacji, Komisja Europejska w 2005 r. ogłosiła dwie inicjatywy:
Artykuł 296 ust. 1 lit. a TWE nie ogranicza się do sektora obrony, jego ogólnym celem jest bowiem ochrona informacji, których nie można nikomu ujawnić bez szkody dla podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa (dalej: PIBP). Może to również dotyczyć zamówień publicznych na wrażliwy sprzęt, zarówno w sektorze obrony, jak i bezpieczeństwa.
Treść art. 296 ust. 1 lit. b TWE stanowi zaś podstawę zwolnienia zamówień publicznych w dziedzinie obronności z przepisów rynku wewnętrznego; jest to środek odnoszący się do handlu bronią, amunicją lub materiałami wojennymi albo ich produkcji. Państwa członkowskie mogą korzystać z tego zwolnienia w celu udzielania zamówień w dziedzinie obronności, jeśli spełnione zostaną warunki określone w TWE zgodnie z interpretacją Trybunału Sprawiedliwości. Jednocześnie zakres zastosowania art. 296 ust. 1 lit. b TWE jest ograniczony koncepcją „podstawowych interesów bezpieczeństwa” oraz listą wyposażenia wojskowego, o której mowa w ust. 2 tego artykułu.
Pełna treść artykułu jest dostępna w papierowym wydaniu pisma.
All rights reserved © 2019 Presscom / Miesięcznik Przetargi Publiczne