W przypadku nabycia, przygotowania, produkcji lub koprodukcji materiałów programowych przeznaczonych do emisji w radiu, telewizji lub Internecie zamawiający nie muszą stosować pzp.

"Udzielanie zamówień na pewne nadawcze usługi audiowizualne powinno umożliwiać uwzględnienie aspektów o znaczeniu kulturalnym lub społecznym (…)” – tymi słowami rozpoczyna się motyw 25 dyrektywy 2004/18/WE (dalej: dyrektywa), będący podstawą wprowadzenia do prawa unijnego, a następnie – w drodze implementacji – do polskiego porządku prawnego, przepisu, który wyłącza spod ogólnych zasad udzielenia zamówień publicznych zamówienia związane z szeroko rozumianą produkcją programów. Z uwagi na wspomniane aspekty dalsza część motywu wskazuje na celowość niestosowania przepisów prawa zamówień publicznych do usług audiowizualnych związanych z nadawaniem (transmisją, rozpowszechnianiem).

W porządku prawa unijnego niniejszy wyjątek został ustanowiony w art. 16 lit. b dyrektywy („dyrektywa nie ma zastosowania do zamówień publicznych na usługi dotyczących nabycia, opracowania, produkcji lub koprodukcji materiałów programowych przeznaczonych do transmisji przez nadawców”). Jego odpowiednikiem jest art. 4 pkt 3 lit. g pzp, który przewiduje wyłączenie spod reżimu pzp zamówień polegających na nabyciu, przygotowaniu, produkcji, koprodukcji materiałów programowych przeznaczonych do emisji w radiu, telewizji lub Internecie.

Granice wyłączenia

Brzmienie przywołanych przepisów przesądza o przedmiotowym charakterze przesłanki wyłączenia, jednak żaden z nich nie precyzuje szczegółowo jej granic. Innymi słowy, nie określa, kiedy oraz jakie czynności/usługi mogą być przedmiotem umowy niepodlegającej na podstawie art. 4 pkt 3 lit. g pzp reżimowi prawa zamówień publicznych. Kluczem do właściwego zastosowania analizowanej przesłanki jest zatem ustalenie, jak należy rozumieć zwrot „nabycie, przygotowanie, produkcja, koprodukcja materiałów programowych przeznaczonych do emisji w radiu, telewizji lub Internecie”. Ani w dyrektywie, ani w pzp, ani w żadnym innym akcie prawnym nie pojawia się definicja legalna tak sformułowanego zwrotu. Stąd wykładnia omawianego artykułu wymaga rozłożenia przepisu na tzw. czynniki pierwsze i interpretacji poszczególnych pojęć – słów kluczy – do których, zdaniem autorki, odnosi się wyłączenie obowiązku stosowania pzp.

Wykładnia omawianej regulacji musi również uwzględniać wymóg zachowania spójności interpretacyjnej przepisu z unormowaniem unijnym dotyczącym omawianej materii. Prawo unijnie wymaga bowiem spójnej wykładni przepisów krajowych i przepisów unijnych, co wyklucza interpretację przepisów krajowych w sposób odmienny od wykładni zgodnej z dyrektywą, dla której podstawą jest cel regulacji unijnej. Należy mieć też na względzie, że art. 4 pkt 3 lit. g pzp stanowi wyjątek od zasad ogólnych rządzących prawem zamówień publicznych i jako taki powinien być interpretowany ściśle i – zgodnie ze stanowiskiem TSUE – zawężająco.