Dyrektywa 2014/24/UE zawiera zapisy dotyczące podwykonawstwa i polegania na zasobach podmiotów trzecich. Wskazuje też usługi, w przypadku których można zastosować uproszczone procedury udzielania zamówień.

Uproszczony reżim na usługi społeczne i inne szczególne usługi

Cel wprowadzonych zmian

Jak wykazują statystyki, zamówienia publiczne na niektóre usługi społeczne, zdrowotne i edukacyjne oraz hotelowe i restauracyjne, a także prawne¹, ratownicze, przeciwpożarowe i więzienne nie budzą szczególnego zainteresowania u przedsiębiorstw niemających siedziby na terenie państwa członkowskiego Unii Europejskiej (UE), na terenie którego zlokalizowana jest instytucja zamawiająca, chcąca udzielić zamówienia. W terminologii unijnej oznacza to, że mają one ograniczony wymiar transgraniczny (zob. pkt 114 preambuły). To niewielkie zainteresowanie wynika z kontekstu tych usług, związanego m.in. z różnymi tradycjami kulturowymi poszczególnych państw członkowskich UE. Dlatego dyrektywa 2014/24/UE wprowadza uproszczone przepisy dotyczące udzielania zamówień publicznych na te usługi. Przepisy te mają zastosowanie dopiero w przypadku przekroczenia wartości progowej (750 000 euro) – dużo wyższej niż w przypadku zamówień na pozostałe usługi (134 000 lub 207 000 euro w zależności od szczebla zamawiającego).

Podstawa prawna

• punkty 114–119 preambuły;
• artykuły 74–77.

Założenia uproszczonego reżimu

1. Uproszczony reżim obowiązuje tylko w przypadku zamówień o wartości powyżej 750 000 euro (art. 4 lit. d).
2. Usługi objęte uproszczonym reżimem wymienione są (razem z ich kodem) w ramach wspólnego słownika zamówień (CPV), w załączniku XIV do dyrektywy (zob. art. 74).
3. Instytucja zamawiająca jest zobowiązana do opublikowania ogłoszenia o zamówieniu (art. 75 ust. 1 lit. a) lub wstępnego ogłoszenia informacyjnego (art. 75 ust. 1 lit. b) oraz ogłoszenia o udzieleniu zamówienia (art. 75 ust. 2).
4. Państwa członkowskie mają samodzielnie określić przepisy dotyczące procedur udzielania zamówień na usługi społeczne i inne szczególne usługi. Przepisy te muszą jednak zapewnić przestrzeganie zasad przejrzystości oraz równego traktowania wykonawców (art. 76 ust. 1) i nakładać na instytucje zamawiające obowiązki informacyjne.
5. Zgodnie z art. 76 ust. 2 państwa członkowskie „zapewniają instytucjom zamawiającym możliwość uwzględnienia zapewnienia jakości, ciągłości, dostępności, przystępności, możliwości korzystania z usług i ich kompleksowości, a także uwzględnienia szczególnych potrzeb różnych kategorii użytkowników, w tym grup defaworyzowanych i słabszych grup społecznych, oraz kwestii zaangażowania i upodmiotowienia użytkowników, jak również innowacyjności”.
6. Państwa członkowskie mogą ograniczyć możliwość ubiegania się o zamówienia publiczne z zakresu usług zdrowotnych, społecznych i kulturalnych do specyficznych organizacji, które to zdefiniowane są art. 77 ust. 2. W takim wypadku czas trwania umowy nie może przekraczać trzech lat (art. 77 ust. 3).