Błędnym sposobem wdrożenia przepisu unijnego jest zatracenie jego celu i niestaranne językowo transponowanie. W art. 22 ust. 5 pzp przejawia się to w odesłaniu do art. 22 ust. 1 pzp. Jak więc w praktyce oceniać wykonawców?

Nowelizacją ustawy – Prawo zamówień publicznych (dalej: pzp) z dnia 12 października 2012 r. dodano do przepisów o zamówieniach publicznych art. 22 ust. 5 pzp. Przepis ten wprowadzono w ślad za art. 48 ust. 5 dyrektywy 2004/18WE.

W gąszczu niuansów językowych

Jeśli uwzględnia się brzmienie art. 48 ust. 5 dyrektywy w języku polskim, można dojść do wniosku, że możliwość oceniania wykonawców pod kątem ich kwalifikacji, rzetelności, doświadczenia i efektywności powstaje wyłącznie przy zamówieniach na niektóre dostawy. Są to dostawy wymagające:

• wykonania prac dotyczących rozmieszczenia lub instalacji,
• wykonania usług,
• realizacji robót budowlanych.

Kwalifikacje, rzetelność, doświadczenie i efektywność wykonawców są więc co prawda oceniane ze względu na zbadanie zdolności do wykonania instalacji, usług, robót – ale tylko takich, które towarzyszą dostawom. Nie mogą być zatem badane przy nabywaniu samoistnych świadczeń stanowiących usługę lub robotę budowlaną. Wątpliwości rozwiewa szczęśliwie inna wersja językowa dyrektywy (np. angielska). Po jej lekturze znikają wątpliwości, że badanie kwalifikacji, rzetelności, doświadczenia i efektywności może dotyczyć też kontraktów na roboty budowlane i usługi. Polski przepis, podobnie jak dyrektywa, ustala więc możliwość badania tych cech dla wszystkich zamówień poza dostawami, które nie wiążą się z jakimikolwiek pracami dodatkowymi (tj. rozmieszczeniem lub instalacją).