Korzystanie z dynamicznego systemu zakupów to wciąż rzadkość. Przyczyną tego może być sztywność samej procedury. Metoda ta ma jednak niewątpliwe zalety. Być może w przyszłości stanie się powszechnym narzędziem pracy.

Dynamiczny system zakupów (dalej: dsz) to instytucja, która została wprowadzona do polskiego systemu zamówień publicznych w wyniku implementacji dyrektyw 2004/17/WE oraz 2004/18/WE. Należy do elektronicznych narzędzi dostępnych zamawiającym prowadzącym postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego. Sposób udzielania zamówień publicznych w drodze dsz określają art. 102–109 ustawy – Prawo zamówień publicznych (dalej: pzp).

Nie tryb, a metoda

Należy pamiętać, że dsz nie jest trybem udzielania zamówień publicznych, ponieważ te jednoznacznie zostały wymienione w art. 10 pzp. Dynamiczny system zakupów można więc określić jako metodę, a trybem, w jakim dokonuje się zakupów, jest przetarg nieograniczony. W związku z tym przepisy pzp dotyczące przetargu nieograniczonego należy stosować odpowiednio przy procedurze ustanawiania systemu oraz do udzielania w jego ramach poszczególnych zamówień (art. 102 ust. 1 pzp).