Ponieważ zdecydowana większość zamówień sektorowych dotyczy działalności reglamentowanej, ważne jest, aby zamawiający ci poznali potencjalne zagrożenia i możliwości wynikające ze stosowania przepisów prawa zamówień publicznych.

Zamówienia sektorowe zostały w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. ‒ Prawo zamówień publicznych (DzU z 2010 r. nr 113, poz. 759 ze zm.), dalej: pzp, potraktowane w sposób szczególny. Dotyczą one obszaru użyteczności publicznej, a więc bieżącego i nieprzerwanego zaspokajania potrzeb ludności, co stanowiło fundament odmienności regulacji dla nich wprowadzonych.

Przepisy regulujące działalność zamawiających sektorowych umiejscawia się na styku prawa publicznego i prywatnego (M. Lemke, Zamówienia publiczne w Unii Europejskiej. Sektor użyteczności publicznej, Warszawa 2000 r., s. 7). Dlatego też na gruncie zamówień publicznych wielokrotnie napotykają oni trudności dotyczące zarówno specyfiki ich działalności, jak i poziomu złożoności przedmiotu zamówienia.

W odniesieniu do zamówień sektorowych pzp przewiduje pewnego rodzaju preferencje. W dalszej części artykułu zostanie dokonany przegląd wybranych spośród nich w celu zobrazowania sytuacji zamawiających udzielających zamówień na podstawie art.132-138f pzp.

Progi kwotowe

Stosunkowo wysokie progi kwotowe, od których stosowane są przepisy pzp dla zamówień sektorowych (387 tys. euro dla dostaw i usług i 4 845 tys. euro dla robót budowlanych), postrzegać można jako korzyść i ryzyko zarazem. Korzyścią jest umożliwienie zamawiającym prowadzenia bieżącej działalności bez obawy przedłużenia lub unieważnienia postępowania. Z drugiej jednak strony, zamówienia, których wartość nie wymusza prowadzenia postępowania, mogą generować nadmierne koszty ze względu na fakt ich udzielania poza ustawą.  Często zamawiający sektorowi posiadają regulacje wewnętrzne dotyczące „zamówień niepublicznych”. Zawierają one jednak przepisy ułatwiające niejednokrotnie swobodny wybór wykonawcy i nieniosące za sobą żadnych konsekwencji z tytułu naruszenia zasady uczciwej konkurencji oraz równego traktowania wykonawców.

Tryby udzielania zamówień

Dla zamówień sektorowych ustawa przewiduje trzy podstawowe tryby ich udzielania: przetarg nieograniczony, przetarg ograniczony oraz negocjacje z ogłoszeniem. Jest to rozszerzenie katalogu trybów podstawowych w stosunku do zamawiających klasycznych, co ocenić można jedynie pozytywnie.