Zgodnie z prawem, zamawiający podlega karze pieniężnej za naruszenie procedury zamówień publicznych. Należności z tego tytułu są egzekwowane w oparciu o przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Zamawiającym jest osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, zobowiązana do stosowania przepisów Pzp. Wysokość kary pieniężnej, ustala się w zależności od wartości zamówienia, a nakłada ją prezes UZP w drodze decyzji administracyjnej. Zamawiający, który nie uiścił w terminie kary pieniężnej, staje się zobowiązanym w rozumieniu art. 1a pkt 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. – o postępowaniu egzekucyjnym w administracji – DzU z 2005 r. nr 229, poz. 1954 (dalej: pea). Zobowiązanymi nie będą jedynie ci zamawiający, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt. 1, 5 i 6 Pzp – m.in. jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (DzU z 2003 r. nr 15, poz. 148 ze zm.), np. jednostki budżetowe, organy władzy publicznej i fundusze celowe, gdyż w ich przypadku nie stosuje się przepisów Pzp o karach pieniężnych. Zgodnie z art. 202 ust. 2 Pzp decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie można nadać klauzuli natychmiastowej wykonalności. Jest to swoista gwarancja procesowa dla zamawiającego, bowiem obowiązek uiszczenia kary pieniężnej staje się wymagalny z dniem, w którym decyzja prezesa UZP o nałożeniu kary staje się ostateczna. Dzieje się tak dopiero po upływie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy (14 dni od doręczenia decyzji) lub w momencie doręczenia zamawiającemu decyzji prezesa o utrzymaniu w mocy pierwotnej decyzji. Wymagalność obowiązku uiszczenia kary pieniężnej może zostać odroczona na wniosek zamawiającego lub przez prezesa UZP z urzędu w sytuacji uruchomienia wobec ostatecznej decyzji nakładającej karę nadzwyczajnych trybów postępowania administracyjnego (wznowienie postępowania i stwierdzenie nieważności decyzji) bądź też w przypadku wstrzymania wykonania takiej decyzji w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.

Podstawa prawna

Podstawą prawną do prowadzenia egzekucji administracyjnej kary pieniężnej jest ostateczna decyzja prezesa UZP. Warunkiem uznania takiej decyzji za prawidłową podstawę prawną prowadzenia egzekucji jest jej istnienie, o którym można mówić w chwili jej doręczenia stronie, o ile zawiera ustawowo określone elementy formalne. W przypadku osób fizycznych decyzję doręcza się do rąk adresata lub osoby, która podejmie pismo w jego zastępstwie. W przypadku osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej doręczenie następuje do rąk osoby uprawnionej do odbioru korespondencji.