Wybór partnera prywatnego może zostać dokonany wyłącznie na podstawie przepisów prawa zamówień publicznych, gdyż partner publiczny nie ma możliwości wydatkowania w inny sposób środków na roboty budowlane, dostawy czy usługi.

Kwestię wykonywania zadań publicznych przez podmioty prywatne reguluje w Polsce ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (DzU z 2005 r., nr 169, poz. 1420 – dalej: uoppp). Ustawa jest nowym narzędziem prawnym, którym dysponuje podmiot publiczny w celu wykonania swoich zadań. Nie ma w niej jednak przepisu zawierającego klasyczną, pełną definicję partnerstwa publiczno-prywatnego.

Zasady współpracy

Ustawa definiuje partnerstwo poprzez wskazanie zasad, na jakich musi opierać się współpraca, aby została uznana za owo partnerstwo w rozumieniu ustawy, która umożliwia przygotowanie podmiotu publicznego do wyboru partnera prywatnego, przeprowadzenia tego wyboru oraz zawarcie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym (dalej: umowa o ppp).

W uoppp nie zostało również zdefiniowane pojęcie zadania publicznego, dlatego należy je rozumieć w szerszym znaczeniu, w jakim funkcjonuje w ustawodawstwie i orzecznictwie. Zadanie publiczne można zdefiniować od strony przedmiotowej, tzn. jest nim każde zadanie przypisane ustawowo podmiotowi publicznemu. Są to jednak wyłącznie zadania o charakterze gospodarczym, a więc przede wszystkim związane z gospodarowaniem mieniem. Aby umożliwić przekazanie podmiotowi prywatnemu również uprawnień władczych niezbędna jest odrębna, wyraźna podstawa prawna.

Wkład własny w postaci pieniężnej

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 uoppp, uczestnictwo podmiotu publicznego w przedsięwzięciu polega na wniesieniu wkładu własnego lub uiszczeniu wynagrodzenia. W świetle zawartej tam definicji wkładu własnego, nakaz przeznaczenia wkładu własnego na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym jest po części powtórzeniem treści art. 4 ust. 6. Wkład własny w postaci pieniężnej polega bowiem na finansowaniu części kosztów realizacji przedsięwzięcia, natomiast wkład własny w postaci niepieniężnej musi być przydatny do realizacji przedsięwzięcia.

W odniesieniu do niepieniężnej formy wkładu własnego uoppp używa dwóch pojęć: „wniesienie” (art. 4 pkt 6 lit. b) i „przekazanie” (art. 6 ust. 2, art. 9). Zgodnie z art. 6 wkład własny jest przekazywany partnerowi prywatnemu lub spółce zawiązanej w celu wykonania umowy o ppp. Należy zatem uznać, że znaczenie słowa „wniesienie” występującego w omawianym przepisie jest tożsame ze znaczeniem słowa „przekazanie” i nie sugeruje jakiejkolwiek intencji ze strony ustawodawcy do ograniczania zakresu podmiotów, które mogą otrzymać wkład własny w formie niepieniężnej, a jedynie do spółek zawiązanych w celu wykonania umowy o ppp.